In je eentje weg, hier zijn een aantal tips.

Ga jij een nachtje weg? Helemaal alleen? Een weekend naar een hotel? In je eentje? Wat doe je dan met de 4 kinderen. 4 kinderen, het zijn onze kinderen en of dat er nou 2 of 8 zijn, ze zijn van ons en dat getal maakt dan niet uit… dat even gezegd hebbende:) Ja jongens, dat doe ik. Het is goed om te onthaasten, na te denken en even uit de rush van het leven te stappen. Toen ik ruim 1,5 jaar geleden thuis kwam te zitten met een burn-out ben ik na een aantal maanden, toen ik het dieptepunt had bereikt een nacht alleen weggeweest. In de buurt van Hilversum dat als het niet zou gaan dat ik ook zo weer terug zou zijn. Maar er moest iets veranderen. ik “moest”echt gaan ontspannen en de stress en druk uit mijn hoofd en lichaam krijgen. Dus dat werd een oud klooster met een enorme tuin, relax stoelen en hangmatten. Echt een plek om te kunnen ontspannen. En dat gebeurde! Maar niet zonder slag of stoot want een lichaam en hoofd dat zo is gewend om altijd te rennen en te vliegen en dan wordt stil gezet komt in eerste instantie echt hard in opstand. Maar nadat ik eenmaal de rust en het fijne ervan heb ervaren ben ik om. Echt, die eerste keer alleen is wennen en voor je gevoel kijkt iedereen naar je en vindt daar dan ook iets van. Maar laat dat nou ook net een leerdoel van mij zijn. Ik kan mij enorm druk maken wat iemand van mij vindt of denkt en doe dingen ook juist wel of niet uit angst, want wat zouden zij er van vinden? Maar weet je, dat is meestal maar ons eigen gevoel want andere mensen zijn veel te druk met zichzelf of hun schermpje en gaan zich echt niet zitten afvragen waarom jij daar alleen zit.

Peter is mee op kamp met de jongeren en omdat dit voor mij nog niet haalbaar is bleef ik thuis. Maar daar dachten de tantes die kwamen oppassen anders over. Zij wilde oppassen dus ik moest maar alleen weg, ja inderdaad, ik ben m’n eigen huis uitgezet. Maar misschien is het ook wel weer goed. Het is een onrustige periode en dan is het ook fijn om op te kunnen laden.

Het werd een weekend Apeldoorn in een prachtig hotel, net buiten het centrum. Het plan was om met de trein te gaan, doe ik dus echt nooit. Te onoverzichtelijk, gedoe, maar goed dit was zonder overstap, moet lukken. En die ene keer in de 5 jaar dat ik met de trein ga, staakt de NS. Maar gelukkig kon mijn zusje mij brengen. Ik had een prachtige kamer met view op het kruispunt, wat wil je nog meer!

Een weekend van rust, lezen, serie kijken, slapen, warme thee drinken, stille tijd en in alle rust kunnen douchen! Gewoon omdat het kan. Niet op de klok hoeven te kijken en doen waar ik zin in heb. Zo buiten mijn comfortzone. Voor degene die mij kennen, weten dat ik van kletsen, gezelligheid en vooral mensen om mij heen hou. Maar sinds ik thuis zit weet ik dat dit ook een groot deel een masker is geweest en iets wat ik altijd tegen mijzelf heb gezegd. Zolang je maar druk bent, praat en vlucht sta je niet stil bij je eigen gevoelens en gedachten. Want die kunnen enorm verdrietig zijn en pijn doen. Alleen op pad, alles zelf uitzoeken, op een Go scooter mezelf vervoeren en genieten van de prachtige natuur. En dat gaat dan dus gewoon best wel goed. Dat geeft mijn zelfvertrouwen een boost, dit kan ik gewoon. En goed… uhm op 1 klein scooter helm incidentje na. Helaas voor jullie kan ik hier geen filmpje plaatsen had ik getypt, maar zie nu dat het wel kan. Pak een bak popcorn en aanschouw. Ik vond die scooter best hard gaan en vond de bak achterop handig voor m’n tas. Daar bleken dus helmen in te zitten omdat dit ding 45km/uur ging. Of te wel, ik had niet op het fietspad gemogen en had een helm op moeten doen. Die helm heb ik toch maar even op gedaan, dat ging goed. Toen moest ie af en dat ging iets minder soepel.

Ik ben beneden in de lobby met een boek gaan zitten, wat een zegen om zo van de rust te kunnen genieten. Dit kon ik voorheen echt niet en ik weet ook “pas” sinds anderhalf jaar dat ik de rust ook best prettig vind. Dat het oké is om verdriet en pijn te voelen, dat zijn gevoelens die er morgen zijn. Het is oké om je niet alleen maar blij en vrolijk te voelen want dat is het leven niet. Maar de kracht ligt denk ik om uit de moeilijke situaties de levenslessen te trekken en daar juist je kracht van te maken voor de toekomst.

Het hotel heeft de luxe van een zwembad en daar heb ik wel zin in. Lekker ontspannen in het warme water. Ik loop naar boven om mijn spullen te verzamelen, om te kleden en zie een prachtig en leeg zwembad. Perfect om een duik in te nemen, dat vind ik altijd zo leuk klinken. Even een duik nemen maar A: ik kan niet duiken B: ik durf niet te duiken en C: je mag hier niet duiken. Hé jammer. Dus achterstevoren van het trappetje het bad in, ik ben 33 inderdaad zonder badmuts overigens. Oké dit water is koud en als ik ergens niet van hou is het dat. Een bad moet warm zijn, ik kijk of mijn andere been ook aan de kou kan wennen maar nee dus ik klim er weer uit. Leuk bedacht, geen goed plan.

Ik heb een prachtig park gevonden vlakbij het hotel. De zon gaat onder, de fontein staat aan en overal nog mensen die genieten van deze heerlijke nazomerse temperatuur. Wat zijn wij toch bevoorrechte mensen.

Vanmiddag ben ik met de trein terug gegaan naar Hilversum. Oké ik heb het juiste kaartje gekocht, sta op het juiste perron en zit ook nog in de trein die naar Hilversum gaat. En daarom is dit dus goed voor mij. Ik kan best een beetje meer op mijzelf vertrouwen, want ik heb maar 1 keer bijna iemand omver gereden, mijn enkel onder de scooter gehad en dat ding maar 2 keer laten vallen omdat ik vergat dat als ik aan het handvat draaide dat ik dan vol gas gaf in plaats van dat ik de scooter iets wilde verplaatsen om netjes te parkeren. Ik boek echt vooruitgang en word echt nog wel eens volwassen.

Ik moedig je echt aan om eens uit je comfortzone te stappen en te doen. Al begin je met eens een kopje koffie alleen op een terras drinken, alleen maar de film en ervaar wat een rust je dit brengt. Misschien durf je dan de stap wel te wagen om een nachtje alleen weg te gaan. Ik weet ook dat het een luxe ding is, daar ben ik me enorm van bewust en dankbaar dat het mogelijk en haalbaar is. Maar je kunt het ook op een andere manier invullen. Ga s avonds met een kop thee en een boek op bed liggen, laat het bad vollopen als je die hebt en luister bijv naar een fijne podcast. Maar geniet ook van de stilte om je heen, want dat geeft ruimte.

Ik denk dat er vele met mij zijn die het loslaten heel moeilijk vinden. Zelf hou ik graag alles in eigen hand, alle ballen hooghouden en het liefste zo hoog mogelijk. Maar ik heb inmiddels geleerd dat dat niet hoeft en een tijdje geleden zei iemand tegen mij, je mag best de ballen hooghouden maar ze hoeven niet allemaal even hoog. Die is mij bij gebleven. En het is goed om te ervaren dat het thuis ook allemaal gewoon doorgaat als ik er niet ben en al zou het in de soep lopen, dat het dan nog geen ramp is.

Dankbaarheid voedt vertrouwen. God wil niet dat je je zorgen maakt. Laat je minder leiden door angst, maar laat je leiden door dankbaarheid. Hij wil dat je Hem vertrouwt. Door je te focussen op waar je dankbaar voor bent, geef je je zorgen minder aandacht.

Ik zou soms tegen dat kleine onzekere meisje willen zeggen dat het allemaal wel goed komt. Wetende waar je over 30 jaar staat, waar je je doorheen geworsteld hebt en wat de mooie kanten van het leven zijn. Haar hand vastpakken, even op schoot nemen en zeggen dat wonden helen, littekens niet verdwijnen maar dat het minder pijnlijk wordt en er zoveel is om dankbaar voor te zijn. En dit doe ik nu dus ook geregeld, precies dit leer ik bij therapie. Sluit je ogen en kijk jezelf eens aan als kind, geef wat nodig is en voel dat kleine blije kind in je! Wat zorgt ervoor dat jij je soms weer even dat kleine onbezonnen en onbezorgde en blije kind kan voelen? Weet je wat ik deed? Op het enorme bed springen, net zolang tot het matras bijna naast het bed lag. Heerlijk, dit gun ik jou ook!