“Mama, ik heb je wenkbrauw stift gevonden en toen heb ik per ongeluk op de grond bij de wc gekleurd”. Kinderen, je krijgt er zoveel voor terug… Jokken mag niet en de leukste uitspraken van de week lees je hier.
Nu denken jullie vast dat ik met enorm dik zwart getekende wenkbrauwen door het leven ga. Maar nee hoor, het was mijn eyeliner. Komt aardig in de buurt van de wenkbrauwen en alsof het dan opeens minder erg is dat er met een eyeliner op de tegels wordt gekleurd. En dat per ongeluk vond ik ook opmerkelijk. Wij leren de kinderen dat ze alles eerlijk vertellen, want jokken mag niet. Maar ze gebruiken wel opvallend vaak het woord per ongeluk sindsdien.
Een goed begin
Van het weekend stond Noa(2) naast ons bed met een schaaltje vanille en chocoladevla. Dat was nog een restje van Aaron zijn partijtje en dus op zich ook al een week open. Abel komt erachteraan, met de woorden” Noa heeft zelf een toetje gemaakt”. Tuuuurlijk…Goed, op zich waren we allang blij dat de vla niet langs de muren liep of onderweg naar boven de bak over de vloerbedekking was gegaan. Waar je al blij mee kunt zijn hè. Die kinderuitspraken en ideeën, het blijft mij verbazen.
Terwijl ik was begonnen met het schrijven van deze blog komen Abel en Anna naar beneden. En ja hoor, daar was het woord per ongeluk weer. Dit keer was het een zak spikkels die per ongeluk over de slaapzakken heen was gegaan op zolder. Dat werd een ritje met de stofzuiger naar boven en gelukkig heeft onze lieve hulp vandaag de verloren spikkels nog op kunnen zuigen.
Continuïteit
Het continurooster is in gegaan bij Abel en Anna op school. Een beetje dubbel, het was fijn om tussen de middag nog gezellig met elkaar een broodje te eten. Maar het was ook een hoop heen en weer gerace tussen de middag. Noa naar bed, brood naar binnen werken, plassen, alles weer aan en weer op de fiets naar school. Nu is het 8:20 op school en 14:15 weer terug. Ook wel weer handig. Aan de begin tijd is dus niks veranderd en nadat Aaron is opgehaald gaan weg. Ik help Anna even met haar nieuwe laarsjes aan doen:
“Mama zitten m’n schoenen goed? Ja weet je dat zeker?” Nou An, het is dan wel maandagochtend en ik ben niet altijd even scherp, maar dit lukt nog net.
Buikgriep it is
Vorige week was de buikgriep hier door het huis gegaan. En ook ik werd getroffen en niet 1-2 dagen zoals de rest, maar 6 dagen feest. Best even afzien, maar we zijn er weer doorheen. Dus mijn leven heeft zich de afgelopen week voornamelijk afgespeeld op het toilet en tussendoor ging ik weer met mn Dettol doekjes door het huis. Ik vraag me altijd af of het je tegengaat, maar voor mijn idee moet dat wel gebeuren. “ ik hoop niet dat we dun eten hebben vanavond, want dan eet ik liever een cracker” Nou deze mama heeft vrij weinig energie om op dr benen te staan, laat staan trek in zuurkoolschotel. Het werd een restje lasagne voor degene die wel wilde eten.
Na bijna een week amper eten en drinken voel ik me zo een geel vaatdoekje en m’n hersenen zien er inmiddels denk ik uit als 2 verschrompelde rozijntjes. Maar we zijn weer herstellende dus met een watertank op m’n rug ga ik deze week in.
Pilletje en een prikje
En verder; ja… ik ben inmiddels herstart met mijn injecties tegen de reuma en daarnaast nog pillen. Een aantal weken terug was ik op extra controle en de ontstekingen zijn behoorlijk actief. Ook in de pezen van mijn handen voelde de reumatoloog bobbels, dat is gelijk aan ontstekingen. Dus voorlopig blijf ik even de pillen slikken naast de injecties spuiten, klinkt absurd trouwens. Maar goed, gelukkig heb ik mijn liefdevolle husband naast me en die vraagt wooooow moet die hele naald erin? Die is echt groot. Thanks voor je support en ik moet nog hè. Nee hoor, dit doen we al jaaaaaaren week in, week uit. Maar hij was denk ik even vergeten hoe ze er ook alweer uitzien. Maar ik ben dankbaar dat de medicatie bestaat en we weten dat het straks weer beter gaat. Want daar kijk ik stiekem wel een beetje naar uit.
Wordt vervolgd
Ik ben enorm dankbaar voor het mooie weer, wat heerlijk dat ik op 1 november in de tuin in het zonnetje zonder jas even deze blog kan afmaken. Ik kom net terug van therapie dus ik pak even een momentje van bezinning en rust terwijl de kinderen lekker spelen. In de volgende blog meer over de vordering van mijn mentale gebeuren. En als het goed is komt die vanaf mijn eigen website! Peter is de puntjes op de i aan het zetten, zo leuk. Ik hou jullie op de hoogte en een fijne week:)
